сібі́рскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сібі́рскі сібі́рская сібі́рскае сібі́рскія
Р. сібі́рскага сібі́рскай
сібі́рскае		 сібі́рскага сібі́рскіх
Д. сібі́рскаму сібі́рскай сібі́рскаму сібі́рскім
В. сібі́рскі (неадуш.)
сібі́рскага (адуш.)		 сібі́рскую сібі́рскае сібі́рскія (неадуш.)
сібі́рскіх (адуш.)
Т. сібі́рскім сібі́рскай
сібі́рскаю		 сібі́рскім сібі́рскімі
М. сібі́рскім сібі́рскай сібі́рскім сібі́рскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сібірая́звавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да сібірскай язвы. Сібіраязвавая эпідэмія. // Які служыць для лячэння сібірскай язвы, засцерагае ад яе. Сібіраязвавая сываратка. Сібіраязвавая прышчэпка.

2. Хворы на сібірскую язву. Сібіраязвавыя жывёліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпізао́тыя, ‑і, ж.

Спец. Шырокае распаўсюджанне якой‑н. заразнай хваробы жывёл. Эпізаотыя сібірскай язвы.

[Ад грэч. epi — на, над і zōon — жывёла.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бактэрыялізі́н, ‑у, м.

Рэчыва біялагічнага паходжання, здольнае разбураць бактэрыі брушнога тыфу, сібірскай язвы і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ране́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

1. Сорт драбнаплоднай сібірскай яблыні.

2. Плод гэтай яблыні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

культу́ра ж., в разн. знач. культу́ра;

наву́ка і к. — нау́ка и культу́ра;

гісто́рыя ~ры — исто́рия культу́ры;

к. пра́цы — культу́ра труда́;

сельскагаспада́рчыя ~ры — сельскохозя́йственные культу́ры;

к. сібі́рскай я́звы — культу́ра сиби́рской я́звы;

○ фізі́чная к. — физи́ческая культу́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)