Сяўкі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Сяўкі́
Р. Сяўко́ў
Д. Сяўка́м
В. Сяўкі́
Т. Сяўка́мі
М. Сяўка́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сяўкі́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сяўкі́ сяўка́я сяўко́е сяўкі́я
Р. сяўко́га сяўко́й
сяўко́е		 сяўко́га сяўкі́х
Д. сяўко́му сяўко́й сяўко́му сяўкі́м
В. сяўкі́ (неадуш.)
сяўко́га (адуш.)		 сяўку́ю сяўко́е сяўкі́я (неадуш.)
сяўкі́х (адуш.)
Т. сяўкі́м сяўко́й
сяўко́ю		 сяўкі́м сяўкі́мі
М. сяўкі́м сяўко́й сяўкі́м сяўкі́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Сяўкі́ ’насенны матэрыял, малой колькасцю якога можна шмат засеяць’ (ашм., Стан.). Да сеяць, параўн. сеўкі, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)