сядзі́бны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сядзі́бны сядзі́бная сядзі́бнае сядзі́бныя
Р. сядзі́бнага сядзі́бнай
сядзі́бнае		 сядзі́бнага сядзі́бных
Д. сядзі́бнаму сядзі́бнай сядзі́бнаму сядзі́бным
В. сядзі́бны (неадуш.)
сядзі́бнага (адуш.)		 сядзі́бную сядзі́бнае сядзі́бныя (неадуш.)
сядзі́бных (адуш.)
Т. сядзі́бным сядзі́бнай
сядзі́бнаю		 сядзі́бным сядзі́бнымі
М. сядзі́бным сядзі́бнай сядзі́бным сядзі́бных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сядзі́бны уса́дебный;

с. ўча́стак — уса́дебный уча́сток

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сядзі́бны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да сядзібы. [Курловіч] выйшаў за сядзібныя будынкі, трымаючы кірунак на агароды. Дуброўскі.

2. Звязаны з жыццём дваранскіх сядзіб. Цікавы помнік беларускай сядзібнай архітэктуры — палац памешчыка Шырына ў Германовічах (1782). «Помнікі».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сядзі́ба, -ы, мн. -ы, -дзі́б, ж.

1. Жылыя і гаспадарчыя пабудовы разам з садам і агародам, што складаюць адну гаспадарку.

Сялянскія сядзібы.

2. Зямельны ўчастак, заняты будынкамі ў адрозненне ад зямлі пад палямі, лугамі, лесам.

|| прым. сядзі́бны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пала́цава-сядзі́бны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пала́цава-сядзі́бны пала́цава-сядзі́бная пала́цава-сядзі́бнае пала́цава-сядзі́бныя
Р. пала́цава-сядзі́бнага пала́цава-сядзі́бнай
пала́цава-сядзі́бнае		 пала́цава-сядзі́бнага пала́цава-сядзі́бных
Д. пала́цава-сядзі́бнаму пала́цава-сядзі́бнай пала́цава-сядзі́бнаму пала́цава-сядзі́бным
В. пала́цава-сядзі́бны (неадуш.)
пала́цава-сядзі́бнага (адуш.)		 пала́цава-сядзі́бную пала́цава-сядзі́бнае пала́цава-сядзі́бныя (неадуш.)
пала́цава-сядзі́бных (адуш.)
Т. пала́цава-сядзі́бным пала́цава-сядзі́бнай
пала́цава-сядзі́бнаю		 пала́цава-сядзі́бным пала́цава-сядзі́бнымі
М. пала́цава-сядзі́бным пала́цава-сядзі́бнай пала́цава-сядзі́бным пала́цава-сядзі́бных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уса́дебный

1. сядзі́бны;

уса́дебный уча́сток сядзі́бны ўча́стак;

2. (поместный) паме́сны, дваро́вы, маёнткавы, маянтко́вы; (помещицкий) паме́шчыцкі;

уса́дебный быт ист. маёнткавы (маянтко́вы, паме́шчыцкі) быт.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Ла́зні́к 1, ла́зьнік ’сядзібны дух, дамавік, які (пераважна) знаходзіўся ў лазні’ (Нік., Няч., Інстр. 2, Бяд., Мат. Гом.). Да лазня (гл.). Суфіксацыя, як у хлеўнік, хатнік, гуменнік, еў нік (гл.).

◎ Лазні́к 2 ’птушка бугай малы, Ixobrychus minutus’ (Інстр. 2), відавочна, лазнік (націск на ‑ік, калі прыняць пад увагу гнездаванне птушкі — у лазняках і чароце — БелСЭ, 2, 441). Да лаза (гл.). Лексема ўзнікла ў выніку універбізацыі словазлучэння, якое складалася з прыметніка і назоўніка, параўн. стол. лозяный вовк, петрык. лозяны воўчок ’тс’ (Нікан.). Аналагічна польск. trzcinnik ’тс’ < trzcina ’чарот’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)