сядзя́чы, -ая, -ае.

1. Такі, які сядзіць.

Убачыць сядзячага зайца.

2. Такі, які бывае, калі сядзяць.

Заснуць у сядзячай позе.

3. Звязаны са знаходжаннем на адным месцы; маларухомы.

Сядзячая работа.

4. Прызначаны для сядзення (разм.).

У аўтобусе 40 сядзячых месц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сядзя́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сядзя́чы сядзя́чая сядзя́чае сядзя́чыя
Р. сядзя́чага сядзя́чай
сядзя́чае		 сядзя́чага сядзя́чых
Д. сядзя́чаму сядзя́чай сядзя́чаму сядзя́чым
В. сядзя́чы (неадуш.)
сядзя́чага (адуш.)		 сядзя́чую сядзя́чае сядзя́чыя (неадуш.)
сядзя́чых (адуш.)
Т. сядзя́чым сядзя́чай
сядзя́чаю		 сядзя́чым сядзя́чымі
М. сядзя́чым сядзя́чай сядзя́чым сядзя́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сядзя́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сядзя́чы сядзя́чая сядзя́чае сядзя́чыя
Р. сядзя́чага сядзя́чай
сядзя́чае		 сядзя́чага сядзя́чых
Д. сядзя́чаму сядзя́чай сядзя́чаму сядзя́чым
В. сядзя́чы (неадуш.)
сядзя́чага (адуш.)		 сядзя́чую сядзя́чае сядзя́чыя (неадуш.)
сядзя́чых (адуш.)
Т. сядзя́чым сядзя́чай
сядзя́чаю		 сядзя́чым сядзя́чымі
М. сядзя́чым сядзя́чай сядзя́чым сядзя́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сядзя́чы

дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сядзя́чы сядзя́чая сядзя́чае сядзя́чыя
Р. сядзя́чага сядзя́чай
сядзя́чае		 сядзя́чага сядзя́чых
Д. сядзя́чаму сядзя́чай сядзя́чаму сядзя́чым
В. сядзя́чы (неадуш.)
сядзя́чага (адуш.)		 сядзя́чую сядзя́чае сядзя́чыя (неадуш.)
сядзя́чых (адуш.)
Т. сядзя́чым сядзя́чай
сядзя́чаю		 сядзя́чым сядзя́чымі
М. сядзя́чым сядзя́чай сядзя́чым сядзя́чых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сядзя́чы

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. сядзя́чы сядзя́чыя
Р. сядзя́чага сядзя́чых
Д. сядзя́чаму сядзя́чым
В. сядзя́чага сядзя́чых
Т. сядзя́чым сядзя́чымі
М. сядзя́чым сядзя́чых

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сядзя́чы прил., в разн. знач. сидя́чий;

с. спо́саб жыцця́ — сидя́чий о́браз жи́зни;

~чыя ме́сцы ў ваго́не — сидя́чие места́ в ваго́не;

у ~чым стано́вішчы — в сидя́чем положе́нии

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сядзя́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, які сядзіць. Страляць у сядзячую птушку. / у знач. наз. сядзя́чы, ‑ага, м. // Разм. Пра хворага, раненага, які можа сядзець. Сядзячы ранены. // Такі, які бывае, калі сядзяць. Сядзячая поза. Заснуць у сядзячым становішчы. // Разм. Прызначаны для сядзення. Сядзячыя месцы ў вагоне.

2. Звязаны са знаходжаннем на адным месцы; маларухомы. Сядзячае жыццё. □ — Давай падсілкуемся, — запрасіў да сябе Алеся дзядзька Язэп. — Дарма, што работа ў нас сядзячая, апетыт і яна наганяе. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сидя́чий в разн. знач. сядзя́чы;

усну́ть в сидя́чем положе́нии засну́ць се́дзячы;

сидя́чий о́браз жи́зни сядзя́чы спо́саб жыцця́;

сидя́чие места́ в ваго́не сядзя́чыя ме́сцы ў ваго́не.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гу́бка ​1, ‑і, ДМ ‑бцы; Р мн. ‑бак; ж.

Памянш.-ласк. да губа ​1.

•••

Губкі банцікам — пра невялікі, звычайна жаночы, рот з крыху ўзнятай і прыгожа выгнутай верхняй губой.

гу́бка ​2, ‑і, ДМ ‑бцы; Р мн. ‑бак; ж.

1. Мнагаклетачная беспазваночная марская жывёліна тыпу прасцейшых, якая вядзе сядзячы спосаб жыцця.

2. Мяккі, порысты касцяк некаторых відаў гэтых жывёлін, які добра ўбірае вільгаць і выкарыстоўваецца ў медыцыне і тэхніцы. // Порыстая мачалка з гумы або іншых матэрыялаў. Мыцца губкай.

гу́бка ​3, ‑і, ДМ ‑бцы; Р мн. ‑бак; ж.

Высушанае цела губы-грыба, якое служыць для здабывання агню. Сымон, як злодзей, мех знімае, У хлеў падпал кладзе ў куток, Па скалцы крэсівам чок! чок! І іскру ў губцы раздзімае. Колас.

гу́бка ​4, ‑і, ДМ ‑бцы; Р мн. ‑бак; ж.

Уст. Мера асновы, палатна даўжынёй на хатнюю сцяну. Рукі ўжо вядуць несканчона доўгую нітку па бярвенчатай сцяне: на хвіліну спыніўшыся, яны палічаць пасмы і зноў снуюць і снуюць — губка за губкай, губка за губкай. Палтаран. Ішла.. [Хіса] пазычыць у сястры бёрда — скора трэба выткаць кросны губак на восем. Каваль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)