сыро́й

1. в разн. знач. сыры́;

сыро́й во́здух сыро́е паве́тра;

сыро́е мя́со сыро́е мя́са;

сыро́й хлеб сыры́ хлеб;

сыра́я рабо́та сыра́я рабо́та;

2. (о человеке с нездоровой полнотой) ры́хлы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сыры́

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сыры́ сыра́я сыро́е сыры́я
Р. сыро́га сыро́й
сыро́е
сыро́га сыры́х
Д. сыро́му сыро́й сыро́му сыры́м
В. сыры́ (неадуш.)
сыро́га (адуш.)
сыру́ю сыро́е сыры́я (неадуш.)
сыры́х (адуш.)
Т. сыры́м сыро́й
сыро́ю
сыры́м сыры́мі
М. сыры́м сыро́й сыры́м сыры́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сыраядзе́нне, -я, н. (спец.).

Ужыванне ў ежу толькі сырой гародніны, пладоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нафтаправо́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Комплекс збудаванняў для перапампоўвання сырой нафты, нафтапрадуктаў на адлегласць.

|| прым. нафтаправо́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́лкі разг. вла́жный, сыро́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сырэ́йшы прил. сравнит. ст. сыре́е, бо́лее сыро́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бульбя́нік, -а і -у, мн. -і, -аў, м.

1. -у, зб. Націнне бульбы.

Б. пажоўк.

2. -а. Аладка з дранай сырой бульбы; дранік.

Напячы бульбянікаў.

3. -а. Той, хто вельмі любіць бульбяныя стравы (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сыры́ в разн. знач. сыро́й;

сыро́е паве́трасыро́й во́здух;

сыро́е мя́са — сыро́е мя́со;

с. хлебсыро́й хлеб;

сыра́я рабо́та — сыра́я рабо́та;

адку́ль сыр-бо́р загарэ́ўся — отку́да сыр-бо́р загоре́лся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зака́лец, -льцу м. (сырой слой в хлебе) зака́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Тру́скаць ‘есці шмат сырой садавіны і гародніны’ (Рэг. сл. Віц.). Гл. трошчыць, трушчыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)