сыпу́чы, -ая, -ае.

1. Тое, што і сыпкі.

С. пясок.

2. Які рассыпаецца; пушысты, лёгкі (пра валасы).

Пасля мыцця валасы робяцца сыпучымі.

|| наз. сыпу́часць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сыпу́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сыпу́чы сыпу́чая сыпу́чае сыпу́чыя
Р. сыпу́чага сыпу́чай
сыпу́чае		 сыпу́чага сыпу́чых
Д. сыпу́чаму сыпу́чай сыпу́чаму сыпу́чым
В. сыпу́чы (неадуш.)
сыпу́чага (адуш.)		 сыпу́чую сыпу́чае сыпу́чыя (неадуш.)
сыпу́чых (адуш.)
Т. сыпу́чым сыпу́чай
сыпу́чаю		 сыпу́чым сыпу́чымі
М. сыпу́чым сыпу́чай сыпу́чым сыпу́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сыпу́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сыпу́чы сыпу́чая сыпу́чае сыпу́чыя
Р. сыпу́чага сыпу́чай
сыпу́чае		 сыпу́чага сыпу́чых
Д. сыпу́чаму сыпу́чай сыпу́чаму сыпу́чым
В. сыпу́чы (неадуш.)
сыпу́чага (адуш.)		 сыпу́чую сыпу́чае сыпу́чыя (неадуш.)
сыпу́чых (адуш.)
Т. сыпу́чым сыпу́чай
сыпу́чаю		 сыпу́чым сыпу́чымі
М. сыпу́чым сыпу́чай сыпу́чым сыпу́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сыпу́чы сыпу́чий;

с. пясо́к — сыпу́чий песо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сыпу́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Тое, што і сыпкі (у 1 знач.). Тут ру да сапраўды падобная на соль — сыпучая, толькі ружовая. Чаркасаў. З пылам сыпучым .. Вецер пад полем не раз пралятаў. Колас. За вокнамі скавытаў вецер і гнаў сухі сыпучы снег. Грахоўскі. Ад грэйдэрнай сыпучай магістралі Сцяжынка ўлева павяла. Астрэйка.

2. Які рассыпаецца; пушысты, лёгкі (пра валасы). Люська спярша расчэша свае вільготныя кудзеркі, затым бярэцца за Сабініны валасы — важкія, сыпучыя каштанавыя пасмы. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сыпу́чий сы́пкі, сыпу́чы;

сыпу́чие тела́ сы́пкія це́лы;

сыпу́чие пески́ сыпу́чыя пяскі́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́грабціся, ‑грабуся, ‑грабешся, ‑грабецца; зак.

Разм. Выйсці, пераадолеўшы сыпучы пясок або снег. Выграбціся на дарогу. // перан. Пераадольваючы цяжкасці, перашкоды, выйсці, выбіцца куды‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рассыпны́, ‑ая, ‑ое.

Які складаецца з асобных крупінак, зерняў; сыпучы. Рассыпны корм. Рассыпны цэмент. // Які прадаецца паштучна. Рассыпны тавар.

•••

Рассыпны строй гл. строй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Забёнка ’невялікая кадка’ (Касп.). Рус. дыял. паўн. зобёнка ’кош’, краснаяр. ’каробка для солі’, перм. ’кораб, кош’, ст.-рус. зобенка ’торба, кош, мера’ (XVI ст.) памянш. з суф. ‑к‑ ад зобня ’тс’, утворанага ад зоб ’сыпучы корм’. Гл. зобка, зоб.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Слакі́та, слокі́та ‘непагадзь, слота’ (івац., Нар. сл.). Відавочна, аднакарэннае з рус. сля́коть, асабліва параўн. рус. дыял. сляки́ша ‘слота’, ‑о‑, магчыма, пад уплывам слота (гл.). Мае паралелі ў серб.-харв. сле̏ка ‘марскі праліў’, польск. śląkwa ‘дажджлівае надвор’е, снег уперамешку з дажджом’, śląknąć ‘прамакаць’; слав. словы параўноўваюць з літ. sliñkti, slenkù ‘паўзці, выгінацца’, slankė ‘сыпучы пясок’, slinké, ‑éju ‘спаўзаць’ (гл. Фасмер, 3, 682).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)