Verbum

бактэрыцы́дны, ‑ая, ‑ае.

Здольны знішчаць бактэрыі. Бактэрыцыдныя сывараткі. Сырадой мае бактэрыцыдныя ўласцівасці.

серало́гія, ‑і, ж.

Спец. Вучэнне аб уласцівасцях сывараткі крыві жывёл і людзей.

[Ад лац. serum — сываратка і грэч. logos — вучэнне.]

сератэрапі́я, ‑і, ж.

Метад лячэння інфекцыйнага захворвання шляхам увядзення хвораму антытаксічнай сывараткі.

[Ад лац. serum — сываратка і грэч. therapeia — лячэнне.]

сы́варатачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які адбываецца пасля ўвядзення сывараткі або выклікаецца яе ўвядзеннем. Сываратачная хвароба. Сываратачнае лячэнне.

аглюцінаты́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да аглюцінацыі (у 1 знач.). Аглюцінатыўная здольнасць крывяной сывараткі.

2. Які характарызуецца аглюцінацыяй (у 2 знач.). Аглюцінатыўныя мовы.

штам, ‑а, м.

У мікрабіялогіі — чыстая культура мікраарганізмаў, вылучаная з якой-небудзь пэўнай крыніцы (хворай жывёлы або чалавека), якая прымяняецца для прыгатавання вакцыны і сывараткі.

[Ням. Stamm.]

аглюціна́цыя, ‑і, ж.

Спец.

1. Склейванне ў камячкі бактэрый, чырвоных крывяных цельцаў і інш. мікраарганізмаў пры ўздзеянні на іх імуннай сывараткі.

2. З’ява, уласцівая граматычнаму ладу мангольскіх, цюркскіх, фіна-угорскіх і інш. моў, паводле якой граматычныя адносіны (склон, лік і г. д.) вызначаюцца з дапамогай далучэння адназначных стандартных афіксаў да нязменных асноў або каранёў.

[Лац. agglutinatio — склейванне.]