сшыва́льнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сшыва́льнік |
сшыва́льнікі |
| Р. |
сшыва́льніка |
сшыва́льнікаў |
| Д. |
сшыва́льніку |
сшыва́льнікам |
| В. |
сшыва́льнік |
сшыва́льнікі |
| Т. |
сшыва́льнікам |
сшыва́льнікамі |
| М. |
сшыва́льніку |
сшыва́льніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сшыва́льнік м. сшива́тель
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сшыва́льнік, ‑а, м.
Тое, што і скорасшывальнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сшива́тель сшыва́льнік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)