сча́ўраць

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. сча́ўраю сча́ўраем
2-я ас. сча́ўраеш сча́ўраеце
3-я ас. сча́ўрае сча́ўраюць
Прошлы час
м. сча́ўраў сча́ўралі
ж. сча́ўрала
н. сча́ўрала
Дзеепрыслоўе
прош. час сча́ўраўшы

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сча́ўраць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае і счаўрэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.

Абл. Счахнуць, зачахнуць. — Не толькі снапок, а і нізкі калгасны паклон нашай навуцы, каб яна ніколі не адрывалася ад зямлі-маці, бо хто ад яе адарвецца, — змарнее, счаўрае, — па-філасофску зазначыў Васіль. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

счаўрэ́ць,

гл. счаўраць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)