счапля́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. счапля́ю счапля́ем
2-я ас. счапля́еш счапля́еце
3-я ас. счапля́е счапля́юць
Прошлы час
м. счапля́ў счапля́лі
ж. счапля́ла
н. счапля́ла
Загадны лад
2-я ас. счапля́й счапля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час счапля́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

счапля́ць несов., см. счэ́пліваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

счапля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да счапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

счапля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.

1. Незак. да счапіцца.

2. Зал. да счапляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сцепля́ть несов.

1. (цеплять одно за другое) счапля́ць, счэ́пліваць;

2. (соединять сплетая) сашчапля́ць, сашчэ́пліваць;

3. (сжимать) разг. сціска́ць, сціна́ць; см. сцепи́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

счапле́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. счапляць — счапіць.

2. Прыстасаванне ці механізм, пры дапамозе якога счапляюць што‑н. Яшчэ хвіліна, і, бразнуўшы счапленнем, цягнік пакідае ціхі раз’езд. Карамазаў. [Уладзімір] націснуў старцёр, адпусціў счапленне, і машына, пагойдваючыся, пакацілася далей. Кавалёў.

3. Стан паводле дзеясл. счапляцца — счапіцца (у 2 знач.). Слабае счапленне асобных слаёў у крышталічнай рашотцы графіту дазваляе ўжываць яго і для вырабу змазкі. «Маладосць». На мой погляд, паэма павінна несці не проста счапленне падзей у сюжэт, а эпас пачуццяў. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)