сціра́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. сціра́ю сціра́ем
2-я ас. сціра́еш сціра́еце
3-я ас. сціра́е сціра́юць
Прошлы час
м. сціра́ў сціра́лі
ж. сціра́ла
н. сціра́ла
Загадны лад
2-я ас. сціра́й сціра́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час сціра́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сціра́ць несов.

1. в разн. знач. стира́ть;

2. (размельчать) стира́ть, истира́ть;

3. (без пользы тратить время) зря теря́ть; убива́ть;

1-3 см. сце́рці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сціра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да сцерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сціра́ць ’мыць, праць; чысціць’ (ТСБМ, Нас., Сл. ПЗБ), ’выціраць, рабіць чыстым, сухім’ (ТС, Варл.). Параўн. укр. стира́ти ’выціраць, уціраць’, польск. ścierać ’тс’, чэш. stirati, славац. stierať ’тс’. Вытворнае ад церці (гл.), што адлюстроўвае спосаб прання або ачышчэння (Фасмер, 3, 761). Значэнне ’мыць (бялізну), праць’ з’яўляецца беларуска-рускай інавацыяй, бо ў стараж.-рус. сътирати асноўнае значэнне было ’малоць, размолваць’ (Новое в рус. этим., 219; Из истории рус. сл., 173–174).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сце́рці, сатру́, сатрэ́ш, сатрэ́; сатро́м, сатраце́, сатру́ць; сцёр, сце́рла; сатры́; сцёрты; зак., што.

1. Тручы, зняць, счысціць што-н. з паверхні; выцерці; зрабіць чыстым.

С. пыл са стала.

2. Выціраючы, саскрэбваючы, знішчыць (што-н. напісанае, намаляванае і пад.).

С. малюнак гумкаю.

3. Дотыкам, трэннем пашкодзіць, зрабіць рану на чым-н.

С. нагу.

4. Тручы, раздрабніць, ператварыць у аднародную масу.

С. перац на парашок.

5. Трэннем апрацаваць (пра лён).

|| незак. сціра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. сціра́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

изгла́живать несов.

1. згла́джваць; (стирать) сціра́ць;

изгла́живать из па́мяти згла́джваць (сціра́ць) з па́мяці;

2. (уничтожать) знішча́ць; сціра́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сціра́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. сціраць — сцерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сціра́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да сцерціся.

2. Зал. да сціраць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праму́льваць

‘сціраць скуру да крыві (прамульваць спіну)’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. праму́льваю праму́льваем
2-я ас. праму́льваеш праму́льваеце
3-я ас. праму́львае праму́льваюць
Прошлы час
м. праму́льваў праму́львалі
ж. праму́львала
н. праму́львала
Дзеепрыслоўе
цяп. час праму́льваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

стира́ть​I несов. (к стере́ть);

1. в разн. знач. сціра́ць;

3. (повреждать трением) сціра́ць, наму́льваць; см. стере́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)