сцё́рты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сцё́рты сцё́ртая сцё́ртае сцё́ртыя
Р. сцё́ртага сцё́ртай
сцё́ртае		 сцё́ртага сцё́ртых
Д. сцё́ртаму сцё́ртай сцё́ртаму сцё́ртым
В. сцё́рты (неадуш.)
сцё́ртага (адуш.)		 сцё́ртую сцё́ртае сцё́ртыя (неадуш.)
сцё́ртых (адуш.)
Т. сцё́ртым сцё́ртай
сцё́ртаю		 сцё́ртым сцё́ртымі
М. сцё́ртым сцё́ртай сцё́ртым сцё́ртых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сцё́рты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сцё́рты сцё́ртая сцё́ртае сцё́ртыя
Р. сцё́ртага сцё́ртай
сцё́ртае		 сцё́ртага сцё́ртых
Д. сцё́ртаму сцё́ртай сцё́ртаму сцё́ртым
В. сцё́рты (неадуш.)
сцё́ртага (адуш.)		 сцё́ртую сцё́ртае сцё́ртыя (неадуш.)
сцё́ртых (адуш.)
Т. сцё́ртым сцё́ртай
сцё́ртаю		 сцё́ртым сцё́ртымі
М. сцё́ртым сцё́ртай сцё́ртым сцё́ртых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сцё́рты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сцё́рты сцё́ртая сцё́ртае сцё́ртыя
Р. сцё́ртага сцё́ртай
сцё́ртае		 сцё́ртага сцё́ртых
Д. сцё́ртаму сцё́ртай сцё́ртаму сцё́ртым
В. сцё́рты (неадуш.)
сцё́ртага (адуш.)		 сцё́ртую сцё́ртае сцё́ртыя (неадуш.)
сцё́ртых (адуш.)
Т. сцё́ртым сцё́ртай
сцё́ртаю		 сцё́ртым сцё́ртымі
М. сцё́ртым сцё́ртай сцё́ртым сцё́ртых

Кароткая форма: сцё́рта.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сцёрты

1. в разн. знач. стёртый;

2. стёртый; истёртый;

3. зря поте́рянный; уби́тый;

1-3 см. сце́рці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сцёрты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад сцерці.

2. у знач. прым. Пашкоджаны трэннем, дотыкам або тонкі ад доўгага ўжывання. Сцёрты мядзяк. □ Іліко пакрыху прывыкаў да .. работы, ужо не так балелі распараныя ногі і сцёртыя рукі. Самуйлёнак. // перан. Які страціў арыгінальнасць, своеасаблівасць. Сцёрты эпітэт. □ Гэтыя радкі куды больш пераконваюць, чым гучныя, правільныя, але сцёртыя словы некаторых газетных вершаў. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

истёртый

1. сцёрты, пацёрты;

2. сцёрты, мног. пасціра́ны;

3. сцёрты; см. истере́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

изгла́женный

1. згла́джаны; сцёрты;

2. зні́шчаны, сцёрты; см. изгла́дить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стёртый

1. в разн. знач. сцёрты, мног. пасціра́ны;

2. (повреждённый трением) сцёрты, мног. пасціра́ны, наму́ляны, мног. панаму́льваны; см. стере́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

срабо́танный

1. (сделанный) зро́блены;

2. (стёршийся) зно́шаны; сцёрты, спрацава́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змя́ты

1. измя́тый, смя́тый, помя́тый; см. змяць 1;

2. см. сцёрты 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)