схі́мніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. схі́мніца схі́мніцы
Р. схі́мніцы схі́мніц
Д. схі́мніцы схі́мніцам
В. схі́мніцу схі́мніц
Т. схі́мніцай
схі́мніцаю		 схі́мніцамі
М. схі́мніцы схі́мніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

схі́мніца ж., церк. схи́мница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

схі́мніца, ‑ы, ж.

Жан. да схімнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

схі́мнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Манах, які прыняў схіму.

|| ж. схі́мніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. схі́мніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

схи́мница схі́мніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)