схудзе́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
схудзе́ю |
схудзе́ем |
| 2-я ас. |
схудзе́еш |
схудзе́еце |
| 3-я ас. |
схудзе́е |
схудзе́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
схудзе́ў |
схудзе́лі |
| ж. |
схудзе́ла |
| н. |
схудзе́ла |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
схудзе́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
схудзе́ць сов., см. схудне́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
схудзе́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Разм. Тое, што і схуднець. Схудзеў прафесар, вочы ў яго ўваліліся. Гарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
змізарне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
1. Схудзець, здрабнець, асунуцца (пра твар, чалавека з пахудзелым тварам). Бацька вельмі схуднеў, неяк змізарнеў і з твару і з постаці, прыгорбіўся, як бы ім завалодала старасць, якая вось-вось зусім сагне, скруціць чалавека. Сабаленка. // Зачахнуць, паблякнуць. Змізарнела маладое лісце на дрэвах, сцяліся на вішнях кветкі. Пташнікаў.
2. перан. Страціць былую веліч, значэнне і пад. Дваранскі род змізарнеў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)