схудзе́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. схудзе́ю схудзе́ем
2-я ас. схудзе́еш схудзе́еце
3-я ас. схудзе́е схудзе́юць
Прошлы час
м. схудзе́ў схудзе́лі
ж. схудзе́ла
н. схудзе́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час схудзе́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

схудзе́ць сов., см. схудне́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

схудзе́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Тое, што і схуднець. Схудзеў прафесар, вочы ў яго ўваліліся. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

схудзе́ць гл. cxуднець

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

змізарне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

1. Схудзець, здрабнець, асунуцца (пра твар, чалавека з пахудзелым тварам). Бацька вельмі схуднеў, неяк змізарнеў і з твару і з постаці, прыгорбіўся, як бы ім завалодала старасць, якая вось-вось зусім сагне, скруціць чалавека. Сабаленка. // Зачахнуць, паблякнуць. Змізарнела маладое лісце на дрэвах, сцяліся на вішнях кветкі. Пташнікаў.

2. перан. Страціць былую веліч, значэнне і пад. Дваранскі род змізарнеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)