схо́ды

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. схо́ды
Р. схо́даў
Д. схо́дам
В. схо́ды
Т. схо́дамі
М. схо́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

схо́ды ед. нет схо́дни

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

схо́ды, -аў і схо́дкі, -дак.

Лесвіца, яе прыступкі.

Падняцца на пяты паверх па сходах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Схо́ды ’лесвіца, ступенькі лесвіцы’ (ТСБМ, ТС, Бяльк.; зах.-бел., ЛА, 4; Сл. ПЗБ), схо́дкі ’прыступкі’ (ТСБМ, Некр. і Байк.; паст., Сл. ПЗБ); паводле Сл. ПЗБ (там жа), з польск. schody ’тс’; схо́дцы ’тс’ (ТСБМ; маладз., Янк. Мат.; Ян., Мат. Гом.), відаць, самастойнае ўтварэнне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

схо́ды, ‑аў і схо́дкі, ‑дак; адз. няма.

Лесвіца; ступенькі лесвіцы. Выходзячы пасля работы з рэдакцыі, Чорны вешаў загнуты кіёк на балясіну сходаў. Лужанін. На сходах галоўнага ўвахода [Ніну] дагнаў Швыдрык. Лобан. Кожны ранак .. [Валя] разам са сваімі сяброўкамі па працы прыходзіць сюды, узбіраецца па засмечаных друзам сходках і бярэцца за кельму. Пестрак. З садовай дарожкі ў раку схадзілі к самай вадзе сходкі з парэнчамі. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

схо́дкі гл. сходы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

схо́д

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. схо́д схо́ды
Р. схо́ду схо́даў
Д. схо́ду схо́дам
В. схо́д схо́ды
Т. схо́дам схо́дамі
М. схо́дзе схо́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

схо́дкі ед. нет, см. схо́ды

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

схо́дкі,

гл. сходы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фо́рум, -а і -у, мн. -ы, -аў, м.

1. -а. Плошча ў Старажытным Рыме, дзе адбываліся сходы, суды і пад.

2. -у. Масавы сход, з’езд.

Ф. вучоных.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)