схну́ць
‘слабець, сохнуць’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
схну́ |
схнё́м |
| 2-я ас. |
схне́ш |
схняце́ |
| 3-я ас. |
схне́ |
схну́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
схну́ў |
схну́лі |
| ж. |
схну́ла |
| н. |
схну́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
схні́ |
схні́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
схнучы́ |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Схнуць ’сохнуць, марнець’ (Сержп., Сл. ПЗБ, ЛА, 5), ст.-бел. схнути ’тс’ (XV ст., Карскі 1, 160). Параўн. укр. схну́ти ’тс’, польск. schnąć ’тс’, чэш. schnout, славац. schnuť, в.-луж. schnyć, н.-луж. schnuś, ст.-слав. съхнѫти ’тс’. Прасл. *sъxnǫti ’станавіцца сухім, высыхаць’, у коле дзеясловаў на ‑nǫ‑, для якіх характэрны пераход ‑u‑ > ‑ъ‑, параўн. *suxъ (гл. сухі) (Борысь, 541).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)