сфрагі́стыка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. сфрагі́стыка
Р. сфрагі́стыкі
Д. сфрагі́стыцы
В. сфрагі́стыку
Т. сфрагі́стыкай
сфрагі́стыкаю
М. сфрагі́стыцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сфрагі́стыка ж. сфраги́стика

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сфрагі́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Дапаможная гістарычная дысцыпліна, якая вывучае пячаткі.

[Ад грэч. sphragis — пячатка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сфраги́стика сфрагі́стыка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сігілагра́фія, ‑і, ж.

Тое, што і сфрагістыка.

[Ад лац. sigillum — пячатка і грэч. graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)