суча́сны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. суча́сны суча́сная суча́снае суча́сныя
Р. суча́снага суча́снай
суча́снае		 суча́снага суча́сных
Д. суча́снаму суча́снай суча́снаму суча́сным
В. суча́сны (неадуш.)
суча́снага (адуш.)		 суча́сную суча́снае суча́сныя (неадуш.)
суча́сных (адуш.)
Т. суча́сным суча́снай
суча́снаю		 суча́сным суча́снымі
М. суча́сным суча́снай суча́сным суча́сных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

га́лы, -аў, адз. гал, -а, м.

1. Рымская назва старажытных кельцкіх плямён, якія насялялі тэрыторыю сучаснай Францыі і Бельгіі.

2. Французы (уст., паэт.).

|| прым. га́льскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ваяво́дства, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Пасада ваяводы.

2. Адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Старажытнай Русі і ў Вялікім Княстве Літоўскім, якой кіраваў ваявода.

3. Адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў сучаснай Польшчы.

|| прым. ваяво́дскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кібернетыза́цыя, ‑і, ж.

Увядзенне метадаў кібернетыкі. Кібернетызацыя сучаснай навукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіт¹, -а́, М кіце́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Вялікая марская млекакормячая жывёліна, знешне падобная на рыбу.

Зубатыя кіты.

2. часцей мн., перан. Пра чалавека, які мае выключна важнае значэнне ў якой-н. сферы дзейнасці.

Кіты навукі.

Кіты сучаснай касманаўтыкі.

|| прым. кіто́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).

К. вус.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неафашы́зм, ‑у, м.

Найбольш рэакцыйны кірунак у палітыцы сучаснай буржуазіі, які імкнецца да адраджэння фашызму.

[Ад грэч. neos — новы і італ. fascismo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыбападо́бныя, ‑ых.

Ніжэйшыя водныя пазваночныя жывёліны, якія амаль вымерлі (у сучаснай фауне да іх адносяцца толькі міксіны і міногі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

персаналі́зм, ‑у, м.

Рэлігійна-ідэалістычны напрамак сучаснай буржуазнай філасофіі, які лічыць асобу першаасновай быцця, а быццё праяўленнем творчай актыўнасці вярхоўнай асобы — бога.

[Ад лац. persona — асоба.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ваяво́дства, ‑а, н.

1. Адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Старажытнай Русі, якой кіраваў ваявода, і адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў сучаснай Польшчы.

2. Гіст. Пасада ваяводы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вестго́ты, ‑аў.

Заходняе адгалінаванне готаў, якія жылі на тэрыторыі сучаснай паўднёва-ўсходняй Прыбалтыкі, а ў 3–4 стст. рассяліліся паміж Днястром і панізоўем Дуная.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)