суця́жніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. суця́жніцкі суця́жніцкая суця́жніцкае суця́жніцкія
Р. суця́жніцкага суця́жніцкай
суця́жніцкае		 суця́жніцкага суця́жніцкіх
Д. суця́жніцкаму суця́жніцкай суця́жніцкаму суця́жніцкім
В. суця́жніцкі (неадуш.)
суця́жніцкага (адуш.)		 суця́жніцкую суця́жніцкае суця́жніцкія (неадуш.)
суця́жніцкіх (адуш.)
Т. суця́жніцкім суця́жніцкай
суця́жніцкаю		 суця́жніцкім суця́жніцкімі
М. суця́жніцкім суця́жніцкай суця́жніцкім суця́жніцкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

суця́жніцкі разг. сутя́жнический

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

суця́жніцкі, ‑ая, ‑ае.

Разм. неадабр. Які мае адносіны да суцяжніка, суцяжніцтва. Суцяжніцкія схільнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суця́жнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм., неадабр.).

Чалавек, які займаецца суцяжніцтвам, цяганінай па судах.

|| ж. суця́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. суця́жніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сутя́жнический суця́жніцкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)