суця́жніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. суця́жніца суця́жніцы
Р. суця́жніцы суця́жніц
Д. суця́жніцы суця́жніцам
В. суця́жніцу суця́жніц
Т. суця́жніцай
суця́жніцаю		 суця́жніцамі
М. суця́жніцы суця́жніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

суця́жніца ж., разг. сутя́жница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

суця́жніца, ‑ы, ж.

Разм. неадабр. Жан. да суцяжнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суця́жнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм., неадабр.).

Чалавек, які займаецца суцяжніцтвам, цяганінай па судах.

|| ж. суця́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. суця́жніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сутя́жница суця́жніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

суця́га, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ця́зе, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -ця́г (разм., неадабр.).

Суцяжнік, суцяжніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тя́жебница ж., уст. суця́га, -гі ж., суця́жніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)