суця́жнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм., неадабр.).

Чалавек, які займаецца суцяжніцтвам, цяганінай па судах.

|| ж. суця́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. суця́жніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

суця́жнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. суця́жнік суця́жнікі
Р. суця́жніка суця́жнікаў
Д. суця́жніку суця́жнікам
В. суця́жніка суця́жнікаў
Т. суця́жнікам суця́жнікамі
М. суця́жніку суця́жніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

суця́жнік м., разг. сутя́жник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

суця́жнік, ‑а, м.

Разм. неадабр. Той, хто займаецца суцяжніцтвам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сутя́жник суця́жнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

суця́жніца, ‑ы, ж.

Разм. неадабр. Жан. да суцяжнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суця́га, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ця́зе, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -ця́г (разм., неадабр.).

Суцяжнік, суцяжніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тя́жебник м., уст. суця́га, -гі м., суця́жнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)