па-сухо́му

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
па-сухо́му - -

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сухі́

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сухі́ суха́я сухо́е сухі́я
Р. сухо́га сухо́й
сухо́е		 сухо́га сухі́х
Д. сухо́му сухо́й сухо́му сухі́м
В. сухі́ (неадуш.)
сухо́га (адуш.)		 суху́ю сухо́е сухі́я (неадуш.)
сухі́х (адуш.)
Т. сухі́м сухо́й
сухо́ю		 сухі́м сухі́мі
М. сухі́м сухо́й сухі́м сухі́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Сухо́е

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
н.
Н. Сухо́е
Р. Сухо́га
Д. Сухо́му
В. Сухо́е
Т. Сухі́м
М. Сухі́м

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паве́трана-сухі́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паве́трана-сухі́ паве́трана-суха́я паве́трана-сухо́е паве́трана-сухі́я
Р. паве́трана-сухо́га паве́трана-сухо́й
паве́трана-сухо́е		 паве́трана-сухо́га паве́трана-сухі́х
Д. паве́трана-сухо́му паве́трана-сухо́й паве́трана-сухо́му паве́трана-сухі́м
В. паве́трана-сухі́ (неадуш.)
паве́трана-сухо́га (адуш.)		 паве́трана-суху́ю паве́трана-сухо́е паве́трана-сухі́я (неадуш.)
паве́трана-сухі́х (адуш.)
Т. паве́трана-сухі́м паве́трана-сухо́й
паве́трана-сухо́ю		 паве́трана-сухі́м паве́трана-сухі́мі
М. паве́трана-сухі́м паве́трана-сухо́й паве́трана-сухі́м паве́трана-сухі́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

по́суху нареч., разг. по́суху, пасу́ху, па сухо́му, па сухі́м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́петраны, ‑ая, ‑ае.

Высахлы, перасохлы, выветраны; худы. Старую, выпетраную на сонцы шапку з аблупленым.. брылём.. я з ахвотаю перадаў малодшаму брату Юзіку. Якімовіч. Бабка Анісся, наадварот, была мажная, грузная і панурая — поўная процілегласць свайму сухому, выпетранаму дзеду. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасушы́цца, ‑сушуся, ‑сушышся, ‑сушыцца; зак.

Стаць сухім, поўнасцю высахнуць. Падушка прасушылася. // Прасушыць сваё адзенне, абутак. [Дзед:] — А лапці — яны па сухому добры абутак. У снезе ж лапаць, як грыб гнілы. Вернешся на начлег у халодны барак. Прасушыцца няма дзе. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Су́хам ’сушай, па сухому месцу, сухапутна’ (Нас., Бяльк.), сухамо́м, су́хама ’ўсухамятку’ (Мядзв.). Дэрываты ад *cýxa, су́хо наз. ’суша’ (ТС): су́хам з’яўляецца Тв. скл. гэтага назоўніка, сухамо́м мае падвойны канчатак ‑ам/‑ом; слова су́хама ўтворана па аналогіі прысл. на ‑ма тыпу бегма, паколькі яны ўтвараюцца толькі ад дзеясловаў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)