сухазе́мны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сухазе́мны |
сухазе́мная |
сухазе́мнае |
сухазе́мныя |
| Р. |
сухазе́мнага |
сухазе́мнай
сухазе́мнае |
сухазе́мнага |
сухазе́мных |
| Д. |
сухазе́мнаму |
сухазе́мнай |
сухазе́мнаму |
сухазе́мным |
| В. |
сухазе́мны (неадуш.)
сухазе́мнага (адуш.) |
сухазе́мную |
сухазе́мнае |
сухазе́мныя (неадуш.)
сухазе́мных (адуш.) |
| Т. |
сухазе́мным |
сухазе́мнай
сухазе́мнаю |
сухазе́мным |
сухазе́мнымі |
| М. |
сухазе́мным |
сухазе́мнай |
сухазе́мным |
сухазе́мных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сухазе́мны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які мае адносіны да сухазем’я, пражывае на сухазем’і. Сухаземныя жывёлы. □ Няхай .. [Галя] пабачыць, што хоць .. [Русіновіч] і сухаземны чалавек, вырас на сушы, і ў лодцы сядзіць мо які пяты раз, аднак і ён умее веславаць не горш за яе, рыбачку. Дамашэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сухазе́мны ’сухапутны, характэрны для сушы’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Ласт.), сухазе́мʼе ’цвёрдая зямля, суша’ (ТСБМ, Некр. і Байк.). З суха‑ (гл. сухі) і зем‑ (гл. зямля), аналагічна да чарназемны, чарназемʼе.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сухапу́ць ’сухая, нягразкая дарога’ (Барад.), сухапу́цце ’суша, зямля, а таксама дарога па сушы’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Сл. ПЗБ, Яшк.), сухопу́цье ’суша’ (ТС), сухапу́тны ’сухаземны’ (Некр. і Байк.): сухапутныя чэрці вы (лаянк.) (Бяльк.). Да сухі і пуць, гл. Параўн. укр. дыял. сухопу́ть ’астравок на балоце’ (Чарапанава, Геогр.), рус. сухопу́ты ’сухазем’е’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)