Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сухазе́мны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які мае адносіны да сухазем’я, пражывае на сухазем’і. Сухаземныя жывёлы. □ Няхай .. [Галя] пабачыць, што хоць .. [Русіновіч] і сухаземны чалавек, вырас на сушы, і ў лодцы сядзіць мо які пяты раз, аднак і ён умее веславаць не горш за яе, рыбачку.Дамашэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сухазе́мны ’сухапутны, характэрны для сушы’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Ласт.), сухазе́мʼе ’цвёрдая зямля, суша’ (ТСБМ, Некр. і Байк.). З суха‑ (гл. сухі) і зем‑ (гл. зямля), аналагічна да чарназемны, чарназемʼе.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
overland
[ˈoʊvərlænd]
adv., adj.
па су́шы; сухазе́мны, сухапу́тны
travel overland — падаро́жнічаць па су́шы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Сухапу́ць ’сухая, нягразкая дарога’ (Барад.), сухапу́цце ’суша, зямля, а таксама дарога па сушы’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Сл. ПЗБ, Яшк.), сухопу́цье ’суша’ (ТС), сухапу́тны ’сухаземны’ (Некр. і Байк.): сухапутныя чэрці вы (лаянк.) (Бяльк.). Да сухі і пуць, гл. Параўн. укр.дыял.сухопу́ть ’астравок на балоце’ (Чарапанава, Геогр.), рус.сухопу́ты ’сухазем’е’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
terrestrial
[təˈrestriəl]
adj.
1) зямны́
terrestrial magnetism — зямны́ магнэты́зм
2) сухазе́мны
terrestrial animals — сухазе́мныя жывёліны
terrestrial plants — сухазе́мныя расьлі́ны
3) сьве́цкі, зямны́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)