суста́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. суста́ўны суста́ўная суста́ўнае суста́ўныя
Р. суста́ўнага суста́ўнай
суста́ўнае		 суста́ўнага суста́ўных
Д. суста́ўнаму суста́ўнай суста́ўнаму суста́ўным
В. суста́ўны (неадуш.)
суста́ўнага (адуш.)		 суста́ўную суста́ўнае суста́ўныя (неадуш.)
суста́ўных (адуш.)
Т. суста́ўным суста́ўнай
суста́ўнаю		 суста́ўным суста́ўнымі
М. суста́ўным суста́ўнай суста́ўным суста́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

суста́ўны суста́вный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

суста́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сустава. Сустаўны рэўматызм. Сустаўная сумка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суста́ў, -та́ва, мн. -та́вы, -та́ваў, м.

Рухомае злучэнне касцей або храсткоў у арганізме чалавека, жывёлы.

Каленны с.

Боль у суставах.

|| прым. суста́ўны, -ая, -ае.

С. рэўматызм.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мы́шачна-суста́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мы́шачна-суста́ўны мы́шачна-суста́ўная мы́шачна-суста́ўнае мы́шачна-суста́ўныя
Р. мы́шачна-суста́ўнага мы́шачна-суста́ўнай
мы́шачна-суста́ўнае		 мы́шачна-суста́ўнага мы́шачна-суста́ўных
Д. мы́шачна-суста́ўнаму мы́шачна-суста́ўнай мы́шачна-суста́ўнаму мы́шачна-суста́ўным
В. мы́шачна-суста́ўны (неадуш.)
мы́шачна-суста́ўнага (адуш.)		 мы́шачна-суста́ўную мы́шачна-суста́ўнае мы́шачна-суста́ўныя (неадуш.)
мы́шачна-суста́ўных (адуш.)
Т. мы́шачна-суста́ўным мы́шачна-суста́ўнай
мы́шачна-суста́ўнаю		 мы́шачна-суста́ўным мы́шачна-суста́ўнымі
М. мы́шачна-суста́ўным мы́шачна-суста́ўнай мы́шачна-суста́ўным мы́шачна-суста́ўных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

касцёва-суста́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. касцёва-суста́ўны касцёва-суста́ўная касцёва-суста́ўнае касцёва-суста́ўныя
Р. касцёва-суста́ўнага касцёва-суста́ўнай
касцёва-суста́ўнае		 касцёва-суста́ўнага касцёва-суста́ўных
Д. касцёва-суста́ўнаму касцёва-суста́ўнай касцёва-суста́ўнаму касцёва-суста́ўным
В. касцёва-суста́ўны (неадуш.)
касцёва-суста́ўнага (адуш.)		 касцёва-суста́ўную касцёва-суста́ўнае касцёва-суста́ўныя (неадуш.)
касцёва-суста́ўных (адуш.)
Т. касцёва-суста́ўным касцёва-суста́ўнай
касцёва-суста́ўнаю		 касцёва-суста́ўным касцёва-суста́ўнымі
М. касцёва-суста́ўным касцёва-суста́ўнай касцёва-суста́ўным касцёва-суста́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

касцёва-суста́ўны ко́стно-суста́вный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

суставно́й суста́ўны;

суставно́й ревмати́зм мед. суста́ўны рэўматы́зм;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́стно-суста́вный касцёва-суста́ўны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эпіфі́з, ‑а, м.

Спец.

1. Верхні мазгавы прыдатак; шышкападобная залоза ў пазваночных жывёл і чалавека.

2. Сустаўны канец доўгіх трубчастых касцей.

[Ад грэч. épífisis — шышка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)