эпіфі́з, ‑а,
1. Верхні мазгавы прыдатак; шышкападобная залоза ў пазваночных жывёл і чалавека.
2. Сустаўны канец доўгіх трубчастых касцей.
[Ад грэч. épífisis — шышка.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эпіфі́з, ‑а,
1. Верхні мазгавы прыдатак; шышкападобная залоза ў пазваночных жывёл і чалавека.
2. Сустаўны канец доўгіх трубчастых касцей.
[Ад грэч. épífisis — шышка.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)