сургу́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сургу́чны сургу́чная сургу́чнае сургу́чныя
Р. сургу́чнага сургу́чнай
сургу́чнае		 сургу́чнага сургу́чных
Д. сургу́чнаму сургу́чнай сургу́чнаму сургу́чным
В. сургу́чны (неадуш.)
сургу́чнага (адуш.)		 сургу́чную сургу́чнае сургу́чныя (неадуш.)
сургу́чных (адуш.)
Т. сургу́чным сургу́чнай
сургу́чнаю		 сургу́чным сургу́чнымі
М. сургу́чным сургу́чнай сургу́чным сургу́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сургу́чны сургу́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сургу́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сургучу. // Зроблены з сургучу. Усеўшыся, .. [чалавек] запатрабаваў пакет з Максімавымі паперамі. Зламаў сургучную пячатку, унурыўся ў паперы. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сургу́ч, -у́, м.

Каляровая цвёрдая сумесь смалістых рэчываў і воску, у расплаўленым выглядзе ўжываецца для заклейвання, накладання пячатак і інш.

|| прым. сургу́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сургу́чный сургу́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)