супыні́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. супыню́ супы́нім
2-я ас. супы́ніш супы́ніце
3-я ас. супы́ніць супы́няць
Прошлы час
м. супыні́ў супыні́лі
ж. супыні́ла
н. супыні́ла
Загадны лад
2-я ас. супыні́ супыні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час супыні́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

супыні́ць сов., см. спыні́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

супыні́ць, ‑пыню, ‑пыніш, ‑пыніць; зак., каго-што.

Разм. Тое, што і спыніць. Пуцявы абходчык хлопцаў супыніў на пераездзе. Калачынскі. Кроў бруіць няспынна, Не супыніць ніяк бінтамі кроў. Прыходзька.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Супыні́ць ’спыніць, затрымаць’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Ласт.), супыні́цца ’спыніцца, затрымацца’ (Сл. ПЗБ). Параўн. укр. зупинити ’затрымаць, спыніць’, балг. дыял. супѝнъм ’затрымаць; стрыножыць’ і інш. Гл. спыніць, пыніць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

супыня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да супыніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спыніць, супыніць, прыпыніць, стрымаць, затрымаць, суняць, асадзіць

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)