супы́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. супы́н
Р. супы́ну
Д. супы́ну
В. супы́н
Т. супы́нам
М. супы́не

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

супы́н, ‑у, м.

У выразе: без супыну — тое, што і без супынку (гл. супынак).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)