сумо́даць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
сумо́даю |
сумо́даем |
| 2-я ас. |
сумо́даеш |
сумо́даеце |
| 3-я ас. |
сумо́дае |
сумо́даюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
сумо́даў |
сумо́далі |
| ж. |
сумо́дала |
| н. |
сумо́дала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
сумо́дай |
сумо́дайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
сумо́даўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Сумо́даць ’сумець, змагчы’ (дзярж., Нар. сл.), ’здолець, ухітрыцца’ (Кал.), сумо́наць (< *сумоднаць?) ’тс’ (Сцяшк. Сл.). Няясна; магчыма, прэфіксальны (з су-) дэрыват ад мадзець (гл.) з пераходам дзеяслова ў катэгорыю форм на ‑аць. Дзеяслоў сумо́наць Цыхун (Зб. Мальдзісу, 402) суадносіць з літ. sumanýti ’задумаць, узяцца за справу’, што таксама сустракаецца з пэўнымі семантычнымі цяжкасцямі. Параўн. яшчэ намо́наць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)