сумно́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

У матэматыцы: адзін з некалькіх множнікаў, якія ўваходзяць у адзін здабытак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сумно́жнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сумно́жнік сумно́жнікі
Р. сумно́жніка сумно́жнікаў
Д. сумно́жніку сумно́жнікам
В. сумно́жнік сумно́жнікі
Т. сумно́жнікам сумно́жнікамі
М. сумно́жніку сумно́жніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сумно́жнік м., мат. сомно́житель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сумно́жнік, ‑а, м.

У матэматыцы — адзін з некалькіх множнікаў, якія ўваходзяць у адзін здабытак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сомно́житель мат. сумно́жнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)