сумно́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

У матэматыцы: адзін з некалькіх множнікаў, якія ўваходзяць у адзін здабытак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сумно́жнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сумно́жнік сумно́жнікі
Р. сумно́жніка сумно́жнікаў
Д. сумно́жніку сумно́жнікам
В. сумно́жнік сумно́жнікі
Т. сумно́жнікам сумно́жнікамі
М. сумно́жніку сумно́жніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сумно́жнік м., мат. сомно́житель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сумно́жнік, ‑а, м.

У матэматыцы — адзін з некалькіх множнікаў, якія ўваходзяць у адзін здабытак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сумно́жнік м. матэм. Multiplikátor m -s, -tóren

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сомно́житель мат. сумно́жнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

czynnik

м.

1. фактар; элемент; чыннік;

czynnik ekonomiczny — эканамічны фактар;

2. мат. сумножнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

фактарыя́л

(англ. factonal, ад factor = сумножнік < лац. factor = які робіць, стварае што-н.)

здабытак лікаў натуральнага рада ад 1 да якога-н. ліку n, г.зн. 1 2 3... n.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фа́ктар

(лац. factor = які робіць, стварае што-н.)

1) рухальная сіла, прычына якога-н. працэсу, якая вызначае яго характар або асобныя рысы (напр. ф. нечаканасці, ф. часу);

2) уст. пасрэднік, камісіянер;

3) мат. сумножнік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)