суме́сны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
суме́сны |
суме́сная |
суме́снае |
суме́сныя |
| Р. |
суме́снага |
суме́снай
суме́снае |
суме́снага |
суме́сных |
| Д. |
суме́снаму |
суме́снай |
суме́снаму |
суме́сным |
| В. |
суме́сны (неадуш.)
суме́снага (адуш.) |
суме́сную |
суме́снае |
суме́сныя (неадуш.)
суме́сных (адуш.) |
| Т. |
суме́сным |
суме́снай
суме́снаю |
суме́сным |
суме́снымі |
| М. |
суме́сным |
суме́снай |
суме́сным |
суме́сных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Трудне́ча ‘цяжкасць, перашкода, замінка’ (Нік., Оч.), ‘цяжкасць, цяжка’ (Горбач, Зах.-пол. гов.). Параўн. серб. трудно̀ћа ‘цяжарнасць’, харв. trudnòća ‘тс’. Разам з апошнімі могуць разглядацца як сумесныя інавацыі з суф. *‑otja (Трубачоў, Проспект, 59–61; Слав. языкозн. V, 182, 187–188), параўн. малеча, пустэча (гл.). Гл. наступнае слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
супрацо́ўніцтва, ‑а, н.
1. Удзел у якой‑н. справе, у якой‑н. дзейнасці. Супрацоўніцтва з вядомым вучоным.
2. Сумесныя дзеянні, дзейнасць. Міжнароднае супрацоўніцтва. Навукова-тэхнічнае супрацоўніцтва. □ Сузор’е брацкіх рэспублік Краіны Саветаў паказала свету ўзор наладжвання дзяржаўнага і грамадскага жыцця на новых, сацыялістычных асновах, узор супрацоўніцтва і непарушная, дружбы нацый. Машэраў.
3. Работа ў якой‑н. установе; удзел у якасці аўтара ў якім‑н. органе друку. Безумоўна, супрацоўніцтва Беднага ў беларускай «Звезде» адыграла станоўчую ролю для газеты. Перкін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)