сумавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сумавы́ сумава́я сумаво́е сумавы́я
Р. сумаво́га сумаво́й
сумаво́е		 сумаво́га сумавы́х
Д. сумаво́му сумаво́й сумаво́му сумавы́м
В. сумавы́ (неадуш.) сумаву́ю сумаво́е сумавы́я (неадуш.)
Т. сумавы́м сумаво́й
сумаво́ю		 сумавы́м сумавы́мі
М. сумавы́м сумаво́й сумавы́м сумавы́х

Іншыя варыянты: су́мавы.

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

су́мавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. су́мавы су́мавая су́мавае су́мавыя
Р. су́мавага су́мавай
су́мавае		 су́мавага су́мавых
Д. су́маваму су́мавай су́маваму су́мавым
В. су́мавы (неадуш.)
су́мавага (адуш.)		 су́мавую су́мавае су́мавыя (неадуш.)
су́мавых (адуш.)
Т. су́мавым су́мавай
су́маваю		 су́мавым су́мавымі
М. су́мавым су́мавай су́мавым су́мавых

Іншыя варыянты: сумавы́.

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сумавы́ спец. суммово́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

су́мавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які характарызуе што‑н. з боку вартасці, грашовай сумы. Сумавае выражэнне плана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

су́ма, -ы, мн. -ы, сум, ж.

1. Вынік складання дзвюх або некалькіх велічынь.

2. Агульная колькасць чаго-н.

С. ведаў.

3. Пэўная колькасць грошай.

Атрымаць значную суму грошай.

◊

Кругленькая сума (разм.) — пра вялікія грошы.

|| прым. су́мавы, -ая, -ае (да 2 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

суммово́й спец. су́мавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)