султана - Пошук - Асноўныя

султа́н

‘манарх’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сера́ль, -я, мн. -і, -яў, м.

1. У краінах Усходу — палац султана.

2. Тое, што і гарэм.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

султана́т

‘улада султана’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

султа́ніха ж., разг. (жена султана) султа́нша

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

султа́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да султана ¹, належыць яму. Султанскі палац. // Які знаходзіцца пад уладай султана. Султанская дзяржава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

султа́н

‘упрыгожанне; суквецце’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

султа́ніха, ‑і, ДМ ‑нісе, ж.

Разм. Жонка султана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

султа́нша (жена султана) разг. султа́ніха, -хі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фірма́н, ‑а, м.

Указ султана, шаха і пад. у некаторых мусульманскіх краінах.

[Ад перс. і тур. ferman.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асма́ны, ‑аў.

Старая назва туркаў. (Паводле імя султана Асмана І, заснавальніка Асманскай імперыі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Verbum