судзе́йскі гл. суддзя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

судзе́йскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. судзе́йскі судзе́йская судзе́йскае судзе́йскія
Р. судзе́йскага судзе́йскай
судзе́йскае		 судзе́йскага судзе́йскіх
Д. судзе́йскаму судзе́йскай судзе́йскаму судзе́йскім
В. судзе́йскі (неадуш.)
судзе́йскага (адуш.)		 судзе́йскую судзе́йскае судзе́йскія (неадуш.)
судзе́йскіх (адуш.)
Т. судзе́йскім судзе́йскай
судзе́йскаю		 судзе́йскім судзе́йскімі
М. судзе́йскім судзе́йскай судзе́йскім судзе́йскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

судзе́йскі суде́йский;

~кая кале́гія — суде́йская колле́гия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

судзе́йскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да суддзі (у 1 знач.). Судзейскі прыгавор. □ Патраціўшы дзесяць тысяч долараў на пабыццё судзейскай пасады,.. [Грынфілд] хацеў як мага хутчэй вярнуць назад патрачаныя грошы. Лынькоў.

2. Уст. Які служыць у судзе, судовым ведамстве. Судзейскі чыноўнік. // Які належыць, уласцівы служачым судовага ведамства. Судзейская форма.

3. Які мае адносіны да суддзі (у 2 знач.), належыць яму. Судзейскі свісток.

4. у знач. наз. судзе́йская, ‑ай, ж. Пакой для суддзяў (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суддзя́, -і́, мн. су́ддзі і (з ліч. 2, 3, 4) суддзі́, -я́ў, м.

1. Службовая асоба ў органах суда, якая выносіць прыгавор па судовай справе.

Народны с.

2. Чалавек, які судзіць (у 1 знач.).

Я табе не с.

3. У спорце: той, хто судзіць якое-н. спаборніцтва, гульню.

С. міжнароднай катэгорыі.

|| прым. судзе́йскі, -ая, -ае (да 1 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

суде́йский

1. прил. судзе́йскі;

2. сущ., уст. судзе́йскі, -кага м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)