суво́ры
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
суво́ры |
суво́рая |
суво́рае |
суво́рыя |
| Р. |
суво́рага |
суво́рай
суво́рае |
суво́рага |
суво́рых |
| Д. |
суво́раму |
суво́рай |
суво́раму |
суво́рым |
| В. |
суво́ры (неадуш.)
суво́рага (адуш.) |
суво́рую |
суво́рае |
суво́рыя (неадуш.)
суво́рых (адуш.) |
| Т. |
суво́рым |
суво́рай
суво́раю |
суво́рым |
суво́рымі |
| М. |
суво́рым |
суво́рай |
суво́рым |
суво́рых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Суво́ры ’суровы’ (Беларусіка, 19, 226). Параўн. укр. суво́рій ’тс’, рус. дыял. суво́рый ’суровыя; сярдзіты; брыдкі’. Актуалізавалася ў сучаснай мове пад уплывам украінскай, дзе звязваецца з уве́рий ’крывы; упарты’ (ЕСУМ, 5, 465), гл. свара, сувірацца; семантычна змененае ў выніку збліжэння з суровы, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)