субо́тні

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. субо́тні субо́тняя субо́тняе субо́тнія
Р. субо́тняга субо́тняй
субо́тняе		 субо́тняга субо́тніх
Д. субо́тняму субо́тняй субо́тняму субо́тнім
В. субо́тні (неадуш.)
субо́тняга (адуш.)		 субо́тнюю субо́тняе субо́тнія (неадуш.)
субо́тніх (адуш.)
Т. субо́тнім субо́тняй
субо́тняю		 субо́тнім субо́тнімі
М. субо́тнім субо́тняй субо́тнім субо́тніх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

субо́тні суббо́тний

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

субо́тні, ‑яя, ‑яе.

Які мае адносіны да суботы, які адбываецца ў суботу. Суботні вечар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

субо́та, -ы, М -бо́це, мн. -ы, -бо́т, ж.

Шосты дзень тыдня, які папярэднічае нядзелі.

|| прым. субо́тні, -яя, -яе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

суббо́тний субо́тні;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ша́бас, -у, м.

1. Суботні адпачынак, суботняе свята, усталяванае яўрэйскай рэлігіяй.

2. Тое, што і ша́баш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ша́бас, ‑у; м.

1. Суботні адпачынак, суботняе свята, прадпісанае яўрэйскай рэлігіяй. Шабас быў якраз, субота, — Грэх жа брацца га работу. Крапіва.

2. Тое, што і ша́баш.

[Стараж.-яўр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбалбата́цца, ‑бачуся, ‑бочашся, ‑бочацца; зак.

Пачаўшы балбатаць, захапіцца балбатнёй. І пакуль яму цырульнік Шчочку выгладзіць пяшчотна, Разбалбочацца аб гульнях, Як закончан матч суботні... Лужанін. І вось дзесь блізка, перш нясмела Зайграў глушэц і абарваўся Ды зноў зачаў, разбалбатаўся. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

набо́жны, ‑ая, ‑ае.

1. Які верыць у бога і выконвае ўсе рэлігійныя абрады. Гаспадар быў набожны і суботні дзень сустракаў як належыць набожнаму яўрэю. Мікуліч. // Уласцівы такому чалавеку. Набожны настрой. Набожныя размовы.

2. перан. Поўны вялікай павагі. Тым часам Прахор запаліў большую лямпу і асцярожна, з набожнай пашанай адчыніў дзверы ў другую палавіну хаты. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)