суа́ўтар
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
суа́ўтар |
суа́ўтары |
| Р. |
суа́ўтара |
суа́ўтараў |
| Д. |
суа́ўтару |
суа́ўтарам |
| В. |
суа́ўтара |
суа́ўтараў |
| Т. |
суа́ўтарам |
суа́ўтарамі |
| М. |
суа́ўтару |
суа́ўтарах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
суа́ўтар, -а, мн. -ы, -аў, м.
Асоба, якая сумесна з кім-н. з’яўляецца аўтарам літаратурнага навуковага твора, адкрыцця або вынаходства.
С. манаграфіі.
С. сцэнарыя.
С. праекта помніка.
|| прым. саа́ўтарскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
соа́втор суа́ўтар, -ра м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)