суадно́сіны

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. суадно́сіны
Р. суадно́сін
Д. суадно́сінам
В. суадно́сіны
Т. суадно́сінамі
М. суадно́сінах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

суадно́сіны, -сін.

Узаемная сувязь, адносіны паміж чым-н.

С. паняццяў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

суадно́сіны ед. нет соотноше́ние ср.;

с. сіл — соотноше́ние сил

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

суадно́сіны, ‑сін; адз. няма.

Узаемныя адносіны; узаемная сувязь, залежнасць розных велічынь, прадметаў, з’яў. Суадносіны сіл. □ Усе зычныя знаходзяцца ў пэўных суадносінах, утвараючы сістэму зычных беларускай мовы. Юргелевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

соотноше́ние ср. суадно́сіны, -сін ед. нет;

соотноше́ние сил суадно́сіны сіл.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стро́й

‘суадносіны тонаў па вышыні; пабудова паэтычнага твора’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. стро́й стро́і
Р. стро́ю стро́яў
Д. стро́ю стро́ям
В. стро́й стро́і
Т. стро́ем стро́ямі
М. стро́і стро́ях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трыганаме́трыя, -і, ж.

Раздзел геаметрыі, які вывучае трыганаметрычныя функцыі: суадносіны паміж старанамі і вугламі прамавугольнага трохвугольніка.

|| прым. трыганаметры́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыягра́ма, -ы, мн. -ы, -ра́м, ж.

Графічны відарыс, які наглядна ілюструе суадносіны якіх-н. велічынь.

Д. росту навуковых кадраў.

|| прым. дыягра́мны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тыпало́гія, -і, ж. (спец.).

Класіфікацыя, якая ўяўляе сабой суадносіны паміж рознымі тыпамі прадметаў, з’яў унутры іх сістэмы ў цэлым.

Т. моў.

|| прым. тыпалагі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

числово́й лі́кавы;

числова́я величина́ лі́кавая велічыня́;

числовы́е соотноше́ния лі́кавыя суадно́сіны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)