сты́чка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сты́чка сты́чкі
Р. сты́чкі сты́чак
Д. сты́чцы сты́чкам
В. сты́чку сты́чкі
Т. сты́чкай
сты́чкаю		 сты́чкамі
М. сты́чцы сты́чках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сты́чка прям., перен. суты́чка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Суты́чка ’бойка’, ’спрэчка, сварка’, ’удар, штуршок’ (ТСБМ, Некр. і Байк.). Укр. сути́чка, рус. сты́чка ’тс’. Дэрыват ад сутыкаць(ца) < тыкаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

схва́тка в разн. знач. схва́тка, -кі ж.; (стычка — ещё) суты́чка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

суты́чка ж., прям., перен. сты́чка; столкнове́ние ср.;

аванга́рдныя ~кі — аванга́рдные сты́чки;

с. інтарэ́саў — столкнове́ние интере́сов

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)