стырнавы́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
стырнавы́ |
стырнава́я |
стырнаво́е |
стырнавы́я |
| Р. |
стырнаво́га |
стырнаво́й
стырнаво́е |
стырнаво́га |
стырнавы́х |
| Д. |
стырнаво́му |
стырнаво́й |
стырнаво́му |
стырнавы́м |
| В. |
стырнавы́ (неадуш.)
стырнаво́га (адуш.) |
стырнаву́ю |
стырнаво́е |
стырнавы́я (неадуш.)
стырнавы́х (адуш.) |
| Т. |
стырнавы́м |
стырнаво́й
стырнаво́ю |
стырнавы́м |
стырнавы́мі |
| М. |
стырнавы́м |
стырнаво́й |
стырнавы́м |
стырнавы́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
стырнавы́
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
мн. |
| м. |
- |
| Н. |
стырнавы́ |
стырнавы́я |
| Р. |
стырнаво́га |
стырнавы́х |
| Д. |
стырнаво́му |
стырнавы́м |
| В. |
стырнаво́га |
стырнавы́х |
| Т. |
стырнавы́м |
стырнавы́мі |
| М. |
стырнавы́м |
стырнавы́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
стырнавы́ уст.
1. прил. рулево́й;
2. в знач. сущ. рулево́й, ко́рмчий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
стырнавы́, ‑ая, ‑ое.
1. Які мае адносіны да стырна. Стырнавое кола.
2. у знач. наз. стырнавы́, ‑ога, м. Чалавек, які кіруе стырном на судне і пад. Усіх удзельнікаў будзе трыццаць чалавек — па пяць на кожны човен, па чатыры на вёслы і адзін за стырнавога. Дубоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рулево́й
1. прил. рулявы́; уст. стырнавы́;
2. сущ. рулявы́, -во́га м.; уст. стырнавы́, -во́га м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ко́рмчий прям., перен. стырнавы́, -во́га м., рулявы́, -во́га м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сты́рнік, ‑а, м.
Тое, што і стырнавы (у 2 знач.). Павер напеву стырніка, Плыты, плыты спыні! Гэй, воды, быстрая рака, Назад лепш павярні! Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рулявы, стырнавы, стырнік
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
Тарнавы́ ’плытагон, які кіруе плытом з дапамогай жэрдкі-руля’ (Скарбы), ’чалавек, які кіруе плытом пры дапамозе доўгага вясла — апачыны’ (гродз., Нар. сл.), тарно́вы ’плытагон, які пры дапамозе завостранага кала затрымлівае плыт’ (маст., Жыв. сл.). Відаць, тое ж, што і стырнавы́ ’галоўны плытнік, што кіруе плытом’ (ТСБМ), ад стыр, стырно́ ’рулявое вясло’ (гл.); параўн. таксама тарнаваць 2, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Стырно́ ‘руль’ (ТСБМ, Ласт., Стан.), стыр ‘штыр, рулявое вясло’, ‘жэрдка, калок’ (ваўк., лудз., Сл. ПЗБ), стырнавы́, сты́рнік ‘галоўны плытнік, які кіруе плытом’ (ТСБМ), сты́рнік, стэ́рнік ‘тс’ (Сл. ПЗБ), стырнава́ць ‘кіраваць стырном’ (там жа), стыраваць ‘тс’ (Ласт.). Укр. стерно́, рус. паўд. стерно́, ст.-рус. стрънъ (XV ст.). Праз польск. ster ‘руль’ узыходзіць да с.-ням. stiure ‘тс’; гл. Фасмер, 3, 759; Праабражэнскі, 2, 385; Міклашыч, 322; ЕСУМ, 5, 413.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)