сты́плер
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сты́плер |
сты́плеры |
| Р. |
сты́плера |
сты́плераў |
| Д. |
сты́плеру |
сты́плерам |
| В. |
сты́плера |
сты́плераў |
| Т. |
сты́плерам |
сты́плерамі |
| М. |
сты́плеры |
сты́плерах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сты́плер м., спорт. сти́плер
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сты́плер, ‑а, м.
Конь, спецыяльна прывучаны да скачак з перашкодамі.
[Англ. steepler.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)