сты́плер

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сты́плер сты́плеры
Р. сты́плера сты́плераў
Д. сты́плеру сты́плерам
В. сты́плера сты́плераў
Т. сты́плерам сты́плерамі
М. сты́плеры сты́плерах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сты́плер м., спорт. сти́плер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сты́плер, ‑а, м.

Конь, спецыяльна прывучаны да скачак з перашкодамі.

[Англ. steepler.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сты́плер

(англ. steepler)

конь, спецыяльна прывучаны для скачак з перашкодамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)