стусава́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
стусу́ю |
стусу́ем |
| 2-я ас. |
стусу́еш |
стусу́еце |
| 3-я ас. |
стусу́е |
стусу́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
стусава́ў |
стусава́лі |
| ж. |
стусава́ла |
| н. |
стусава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
стусу́й |
стусу́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
стусу́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
стусава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; незак., што.
Разм. Складаць у стус. Цэлае лета сядзеў над аповесцю ў Бабры, дзе піянерскую работу пры школе вёў. Старонку да старонкі стусаваў. Склалася гарушка, пачаў перачытваць — ніякага задавальнення. Калачынскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)