стусава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. стусу́ю стусу́ем
2-я ас. стусу́еш стусу́еце
3-я ас. стусу́е стусу́юць
Прошлы час
м. стусава́ў стусава́лі
ж. стусава́ла
н. стусава́ла
Загадны лад
2-я ас. стусу́й стусу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час стусу́ючы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стусава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; незак., што.

Разм. Складаць у стус. Цэлае лета сядзеў над аповесцю ў Бабры, дзе піянерскую работу пры школе вёў. Старонку да старонкі стусаваў. Склалася гарушка, пачаў перачытваць — ніякага задавальнення. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стусава́ць stápeln vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)