сту́дзеньскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сту́дзеньскі |
сту́дзеньская |
сту́дзеньскае |
сту́дзеньскія |
| Р. |
сту́дзеньскага |
сту́дзеньскай
сту́дзеньскае |
сту́дзеньскага |
сту́дзеньскіх |
| Д. |
сту́дзеньскаму |
сту́дзеньскай |
сту́дзеньскаму |
сту́дзеньскім |
| В. |
сту́дзеньскі (неадуш.)
сту́дзеньскага (адуш.) |
сту́дзеньскую |
сту́дзеньскае |
сту́дзеньскія (неадуш.)
сту́дзеньскіх (адуш.) |
| Т. |
сту́дзеньскім |
сту́дзеньскай
сту́дзеньскаю |
сту́дзеньскім |
сту́дзеньскімі |
| М. |
сту́дзеньскім |
сту́дзеньскай |
сту́дзеньскім |
сту́дзеньскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
блі́скаўка, ‑і, ДМ ‑каўцы; Р мн. ‑кавак; ж.
1. Маленькія блішчастыя бляшкі, прызначаныя для ўпрыгожвання адзення. Атласны ліф з залацістымі махрамі расшыты бліскаўкамі. В. Вольскі.
2. Бліскучыя дробныя часцінкі чаго‑н.; іскры. Сонечныя бліскаўкі. □ У небе ззяла халоднае студзеньскае сонца, снег пераліваўся казачнымі бліскаўкамі. «Звязда».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)