студе́нт студэ́нт, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

студэ́нт м. студе́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

педфа́ковец (студе́нт педагоги́ческого факульте́та) педфа́кавец, -каўца м. (студэ́нт педагагі́чнага факультэ́та).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

курсII

1. (учебный) курс, род. ку́рса м.;

курс ле́кций курс ле́кцый;

студе́нт второ́го курса студэ́нт друго́га ку́рса;

2. только мн. ку́рсы, -саў;

курсы кро́йки и шитья́ ку́рсы кро́ю і шыцця́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уча́щийся

1. прич. які́ (што) ву́чыцца; які́ (што) навуча́ецца; см. учи́ться;

2. сущ. навучэ́нец, -нца м.; (ученик) ву́чань, -чня м.; (студент) студэ́нт, -та м.; (слушатель) слуха́ч, -ча́ м.; (курсант) курса́нт, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

курс I (род. ку́рсу) м. (направление движения, развития) курс;

змяні́ць к. карабля́ — смени́ть курс корабля́;

узя́ць к. — взять курс

курс II

1. (род. ку́рса) в разн. знач. курс;

к. ле́кцый — курс ле́кций;

студэ́нт друго́га ку́рсастуде́нт второ́го ку́рса;

к. водалячэ́ння — курс водолече́ния;

афіцыя́льны к. рубля́ — официа́льный курс рубля́;

2. только мн. ку́рсы;

ку́рсы кро́йкі і шыцця́ — ку́рсы кро́йки и шитья́;

у ку́рсе спра́вы — в ку́рсе де́ла;

уве́сці ў к. — (чаго) ввести́ в курс (чего)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

честь ж.

1. го́нар, -ру м.;

де́ло че́сти спра́ва го́нару;

заде́ть чью́-л. честь закрану́ць (абра́зіць) чый-не́будзь го́нар;

2. (самое драгоценное) го́нар, -ру м.; (гордость) го́рдасць, -ці ж.;

э́тот студе́нт — честь на́шего институ́та гэ́ты студэ́нт — го́нар (го́рдасць) на́шага інстыту́та;

3. (почёт, уважение) паша́на, -ны ж.; пава́га, -гі ж.; го́нар, -ру м.;

быть в чести́ быць у паша́не;

э́то больша́я честь для меня́ гэ́та вялі́кі го́нар (паша́на, пава́га) для мяне́;

4. воен. го́нар, -ру м., паша́на, ж.;

отдава́ть честь выка́зваць паша́ну;

во́инская честь вайско́вы го́нар;

в честь (кого-, чего-л.) у го́нар (каго-, чаго-небудзь);

вы́йти с че́стью вы́йсці з го́нарам;

де́лать (сде́лать) честь а) рабі́ць (зрабі́ць) го́нар; б) (оказывать, оказать уважение) рабі́ць (зрабі́ць) ла́ску;

име́ть честь уст. мець го́нар;

к че́сти (чьей-л.) на го́нар (каму-небудзь), на сла́ву (каму-небудзь);

пора́ и честь знать трэ́ба ме́ру ве́даць;

послу́шать че́стью паслу́хаць па-до́браму;

проси́ть че́стью прасі́ць па-до́браму;

по че́сти говоря́ пра́ўду (шчы́ра) ка́жучы;

счита́ть за честь мець за го́нар;

честь и ме́сто калі́ ла́ска, сяда́йце; паша́на і ме́сца;

честь че́стью як ма́е быць; як нале́жыць;

береги́ честь смо́лоду погов. шану́йся замалада́ — не напатка́е бяда́; шану́й сябе́, то й лю́дзі шанава́ць бу́дуць;

по труду́ и честь яка́я спра́ва, така́я і сла́ва; як дба́еш, то й пава́гу ма́еш.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)