честь
1. го́нар, -ру
де́ло че́сти спра́ва го́нару;
заде́ть чью́-л. честь закрану́ць (абра́зіць) чый-не́будзь го́нар;
2. (самое драгоценное) го́нар, -ру
э́тот студе́нт — честь на́шего институ́та гэ́ты студэ́нт — го́нар (го́рдасць) на́шага інстыту́та;
3. (почёт, уважение) паша́на, -ны
быть в чести́ быць у паша́не;
э́то больша́я честь для меня́ гэ́та вялі́кі го́нар (паша́на, пава́га) для мяне́;
4.
отдава́ть честь выка́зваць паша́ну;
во́инская честь вайско́вы го́нар;
◊
в честь (кого-, чего-л.) у го́нар (каго-, чаго-небудзь);
вы́йти с че́стью вы́йсці з го́нарам;
де́лать (сде́лать) честь а) рабі́ць (зрабі́ць) го́нар; б) (оказывать, оказать уважение) рабі́ць (зрабі́ць) ла́ску;
име́ть честь
к че́сти (чьей-л.) на го́нар (каму-небудзь), на сла́ву (каму-небудзь);
пора́ и честь знать трэ́ба ме́ру ве́даць;
послу́шать че́стью паслу́хаць па-до́браму;
проси́ть че́стью прасі́ць па-до́браму;
по че́сти говоря́ пра́ўду (шчы́ра) ка́жучы;
счита́ть за честь мець за го́нар;
честь и ме́сто калі́ ла́ска, сяда́йце; паша́на і ме́сца;
честь че́стью як ма́е быць; як нале́жыць;
береги́ честь смо́лоду
по труду́ и честь яка́я спра́ва, така́я і сла́ва; як дба́еш, то й пава́гу ма́еш.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)